Stichting Mensa Fonds heeft zeven prachtig werken van de Mexicaanse kunstenaar Guillermo Olguin gekregen van een gulle gever. Het gaat om zes naakten en een vogelfiguur. Deze mogen we verkopen, 100% van de opbrengst komt ten goede aan het Mensa Fonds.
7 werken van Guillermo Olguin, Oaxaca, Mexico uit de serie Suenas (Dromen). Nog slechts drie werken beschikbaar !
- Een serie van 3 x 2 werken, gemaakt op gewoon rijstpapier. Ingelijst 60b x 47h cm, afbeelding 40b x 30h. Gesigneerd rechts- of linksonder op het werk. Per set van 2, € 1.500,- .
- Mogador: dit bijzondere werk is gemaakt op handgeschept rijstpapier, dat is heel dik rijstpapier dat Olguin ontdekte op reis in India. Het heeft de titel Mogador. Ingelijst 97b x 76h, afbeelding 77b x 57h. Gesigneerd aan de achterzijde. Waarde € 1.950,- .
De werken zien of kopen?
De werken uit de serie Dromen zijn te bezichtigen op afspraak in Amsterdam. Ze worden verkocht voor de aangegeven vaste prijs. Als u als eerste aangeeft welk werk u wilt kopen, dan is het voor u. Neem voor bezichtigng en/of kopen contact op met Mensa Fonds bestuurslid Willem Bouwens: willem.bouwens@mensafonds.nl – 06-55890479.
De opbrengst van de werken komt voor 100% ten goede aan het Mensa Fonds.
Wie is Guillermo Olguin?
Guillermo Olguín Mitchell werd geboren in 1969 in Mexico City. Hij studeerde af aan de Cornish School of Arts in Seattle (USA) en deed een postdoctoraat aan Kunstacademie van Budapest (Hongarije).
Zijn kunst is veelzijdig en bevat fotografie, videografie, grafische kunst en tekeningen maar hij is vooral vermaard wegens zijn schilderkunst. Zijn werk verbeeldt vaak heidense rituelen en mythologie, met fantasie creaties van planten, dieren en mensen. Grote invloed is erin herkenbaar vanuit Mexicaanse kunst, in het bijzonder uit zijn geboortestreek Oaxaca.
Olguin heeft tentoonstellingen gehad over de hele wereld: Mexico, Verenigde Staten, Cuba, Paraguay, Brazilië, Argentinië, Hongarije, Italië, Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Spanje, Portugal, Frankrijk, Finland en Japan. Zijn werk is gekocht door privé verzamelaars in Noord- en Zuid-Amerika en Europa en door musea zoals het Museum der Kunsten van Oaxaca en het Instituut van Grafische Kunst van Oaxaca.
Zie ook:
In conversation with Guillermo Olguín
De expert vertelt
Het Mensa Fonds is op zoek gegaan naar achtergrondinformatie over deze kunstwerken en heeft een expert gevonden die meer kan vertellen. We stelden drie vragen en daarmee kwam er heel wat informatie los.
Kun jij als expert dit werk aanbevelen?
Ja, van harte, om een aantal redenen. Ten eerste is dit artistiek erg interessant werk, Guillermo Olguin werkt met bijzondere materialen. Zijn grotere werken zijn gemaakt op handgeschept rijstpapier. Daar stelt iedereen zich dan flinterdunne materialen bij voor maar Olguin heeft een jaar in India gewerkt en daar kartondik rijstpapier leren maken. Dat geeft zijn werk een bijzonder effect. Olguin is ongelooflijk impulsief, hij werkt met allerlei materialen door elkaar. Ik heb hem zelfs een keer in eigen hand zien prikken en toen het begon te bloeden, dat op het werk dat hij aan het maken was zien smeren. Niet bij deze werken hoor, hahaha.
Guillermo Olguin komt uit Oaxaca, een plaats met een hele oude kunsttraditie. Bij Oaxaca ligt een grote ruïne van tempelcomplex Monte Alban. Daar is ook vrij veel oude kunst gevonden. In de loop der eeuwen hebben de Mexicanen fantastische volkskunst geproduceerd waar professionele kunst uit voort is gekomen. Olguin werkt uit de traditie van magisch realisme, een van de wortels van de Mexicaanse kunst. Het beroemdst in magisch realisme is de schilder Francisco Toledo. De geschiedenis van de Mexicaanse kunst kent een aantal periodes. Voor de Spanjaarden was de lokale kunst met name religieus bepaald. En er is zelfs discussie over of religieuze kunst wel kunst is, want zo zegt men dan, als het een doel heeft dan is het geen kunst, onzin natuurlijk maar goed.
Toen kwamen de Spanjaarden naar Mexico en die brachten de barokke kunst mee. De eerste kolonisten werden enorm rijk met plunderingen, en wat doen rijke mensen, die laten portretten van zichzelf maken. Eerst lieten de rijke Spanjaarden daarvoor schilders uit Spanje overkomen naar Mexico. Al snel echter hebben lokale kunstenaars geleerd om op een westerse manier te schilderen. Zo ontstonden al vanaf de 17de eeuw hele stromingen in Mexico die klassiek schilderden, met eigen kunstacademies. Naarmate men verder vorderde, werd de lokale kunst verguisd: de volkskunst, lokale kleding en muziek, het was allemaal tweederangs, vergelijkbaar met hoe Nederlanders heel lang de kunst van Javanen niet erkenden.
Vanaf eind 19e eeuw groeide de tegenstand hiertegen en die werd na Tweede Wereldoorlog heel sterk. Het werd salonfähig om lokale kunst te tonen. Met name Frida Kahlo verbeeldt de strijd tussen westers en lokaal, zoals in haar wereldberoemde werk De Twee Frida’s, een buitengewoon krachtig schilderij. De kunst in Oaxaca is sterk geënt op de traditionele Mexicaanse kunst. De fascinatie met magisch realisme zie je niet alleen in Mexico, ook in Peru en andere delen van Latijns Amerika en in andere kunstvormen vind je het terug; bijvoorbeeld in het boek 100 jaar eenzaamheid van Gabriel Garcia Marquez. Olguin gebruikt dat ook.
Voor wie zijn deze werken interessant?
Deze werken zijn krachtig genoeg om op zichzelf te staan. Ook iemand die niets met Latijns Amerika van doen heeft, valt erop. Ze zijn sierlijk, intrigerend, de materialen zijn spannend, het heeft algemene aantrekkingskracht. En als je wat weet van de achtergrond dan zie je magisch realisme erin, je ziet duidelijke volksmotieven en veel dierenmotieven. Deze werken zullen vrij veel mensen aanspreken maar natuurlijk niet mensen die dolgraag heel veel kleur hebben. Men denkt vaak dat Latijns Amerikaanse kunst heel veel kleur in zich heeft. Dan sta je op een kunstbeurs bij bepaald werk en zegt iemand over een Mexicaans werk ‘je kunt het wel zien dat het Latijns Amerikaans is’ terwijl een werk van Cobra dat ernaast hangt meer kleur heeft.
Wat maakt een kunstenaar uit Latijns Amerika succesvol in andere continenten?
Nou dat geldt niet alleen voor Latijns Amerika maar altijd voor kunst, waarom zou een Nederlander zich aangesproken voelen door werk uit Korea of India? Voor een deel is dat mode en voor een deel door inherente waarde van goede kunst. Die inherente waarde bedoel ik niet financieel, maar het feit dat het pakt, aanspreekt, een boodschap heeft en een goede techniek. Dan doet het er niet zoveel toe waar het werk vandaan komt. Ik heb in Latijns Amerika ook veel politieke kunst gezien, waarmee men protesteert tegen lokale omstandigheden. Dat werk heeft meestal minder relevantie om in een Europees land aan de muur te hangen. Maar algemene kunst, die overstijgt landen en continenten. De kunstenaar Guillermo Olguin is een heel kleurrijke figuur. Hij is schilder en tekenaar en heeft lang ook een bar gehad (wellicht nog steeds) met een soort volkstequila. Hij leidt een avontuurlijk leven dat hem overal brengt, in Parijs, Londen, India. Zijn werk is niet gebonden aan een regio.